Na naszym kontynencie nie obowiązują ponadnarodowe regulacje prawne, określające zasady i rygory stosowania barwników do etykiet. Obecnie w Unii Europejskiej przyjmuje się, iż etykietowana powierzchnia nie powinna przepuszczać komponentów potencjalnie groźnych dla człowieka w stosunku migracyjnym: 10 na 1 miliard cząsteczek.
Na naszym kontynencie nie obowiązują ponadnarodowe regulacje prawne, określające zasady i rygory stosowania barwników do etykiet. Należy jednak wymienić dwa podmioty, które zbierają ekspertów oraz wyznaczają ramy bezpiecznego barwienia materiałów drukowanych w różnych gałęziach przemysłu. Jest to Europejskie Zrzeszenie Producentów Farb i Tuszy Drukarskich (działa również Polski ZPF) oraz Dobra Praktyka Produkcyjna UE (GMP). Zrzeszenie gromadzi prężnie działające firmy poligraficzne oraz producentów chemii budowlanej. GMP natomiast jest niezwykle istotnym probierzem w przemyśle żywieniowym, kosmetycznym oraz chemicznym. Określa ona ograniczenia w przenikaniu cząsteczek barwnika z etykiety produktowej, do wnętrza opakowania. Obecnie w Unii Europejskiej przyjmuje się, iż etykietowana powierzchnia nie powinna przepuszczać komponentów potencjalnie groźnych dla człowieka w stosunku migracyjnym: 10 na 1 miliard cząsteczek. Dla bezpiecznego druku etykiet znaczenie mają jednak wszystkie elementy procesu drukowania, czyli również maszyny. Te wszystkie czynniki wpływają na jakość kolorowego wydruku. Zagadnienie jest złożone!
Tusze barwnikowe wsiąkają w podłoże, czyli we włókna etykiety dając intensywne barwy, znakomite do drukowania tekstu, szybkoschnące, wydajne ekonomicznie, dobrze nakładają się na papier błyszczący.
Tusze pigmentowe (drobiny substancji kolorowej pozostają na podłożu etykiety, zamiast w nią wsiąkać, duża stabilność koloru, odporność na promienie UV, rozmazywanie i wilgoć, wydłużony czas schnięcia, bardziej kosztowne niż barwnikowe.
- promienie UV
- związki zasadowe i czyszczące (np. mydło)
- rozpuszczalniki
- oleje i smary
Przy wyborze odpowiedniej farby do druku etykiety odpowiedni dział graficzny powinien rozpracować szereg zagadnień związanych z optyką, specyfikacją powierzchniową opakowania produktu oraz sprawy eksploatacyjne przygotowywanej partii towaru. Z pewnością niezwykle ważny jest surowiec podkładu do druku: półmatowy, matowy czy błyszczący, naturalny czy sztuczny. Wielu ekspertów podkreśla, iż warto skorzystać z ogólnodostępnych danych o procentowym odbijaniu światła przez poszczególne barwniki poligraficzne. Dla przykładu, czerwień odbija światło w 67%, natomiast zieleń w 47%. Wszystkie te kwestie należy włączyć do procesu decyzyjnego odnośnie drukowanych etykiet produktowych w określonej kolorystyce i technologii barwienia.
W powszechnym, wysoce standaryzowanym użyciu w przemyśle poligraficznym, jest system lub tzw. Skala Pantone. Założone w USA przedsiębiorstwo produkujące systemy kalibracji kolorystycznej dla poligrafii opracowało oryginalną skalę barw i odcieni, stosowaną globalnie. Każdy zespół projektowy lub producent chcący zamówić etykiety w drukarni musi pamiętać o rzeczy dość banalnej – o przekłamaniu wynikającym z odbioru koloru na poszczególnych urządzeniach informatycznych i monitorach. Dobrą praktyką przy przesyłaniu próbek do drukarni będzie wizyta kontrolna u ekspertów danej placówki i obejrzenie tzw. proofów. Proof to fizyczna próbka, na podstawie której klient może podjąć właściwą decyzję lub skierować etykietę do korekty.
Jedynie analiza ryzyka i testy materiałowe pozwalają na określenie, czy wybrana przez nas farba, tusz czy barwnik, będą nieszkodliwe dla produktu – jeśli akurat nasza marka porusza się w obszarze branży spożywczej lub kosmetycznej. W ostatnich latach na popularności zyskały:
Farby do druku „flexo” utrwalane pod kątem UV (do opakowań elastycznych występujących w żywności, gwarantujące zgodne z unijną GMP niską migrację cząsteczek farby do wnętrza docelowego opakowania produktu (farby niskomigracyjne).
Sporym powodzeniem cieszą się, szczególnie przy etykietach marketingowych i naklejkach ozdobnych, tzw. luminofory – widoczne tylko w promieniowaniu UV.
Farby fotoodporne, głównie na promieniowanie UV.
Farby fotochromowe i fosforescencyjne (odpowiednio: widoczne w silnym świetle, widoczne w ciemności).
Farby OVS (zmienne optycznie pod kątem patrzenia) stosowane do zabezpeczania bankntów i bonów towarowych.
Farby czarne IR (widoczne w świetle podczerwonym).
Farby z mikroznacznikami (używane w laboratoriach lub technice kryminalistycznej).
Farby zdrapkowe.
Farby metaliczne i holograficzne.
oraz wiele, wiele innych dostępnych na przepastnym rynku poligraficznym dla etykietowania!
Pomóż podjąć decyzję innym - wystaw ocenę i komentarz
Twoja ocena pomoże innym podjąć decyzję o wyborze odpowiedniego produktu.
